گنجور » صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۰۷
که آفتاب در آن جلوه گاه می لرزد. فتد ز رحم مرا برق در جگر صائب. اگر به دامن صحرا گیاه می لرزد. غزل شمارهٔ ۳۸۰۸: ز شمع شهپر پروانه ها اگر سوزد ». « غزل شمارهٔ ۳۸۰۶: ز آه من دل سنگین یار می لرزد.